امکان تصحیح عقد سلف موازی استاندارد از منظر فقه امامیه و اهل سنت

یکی از ابزارهای مالی اسلامی که به نقدشوندگی قراردادهای سلف می‌افزاید، قراردادهای سلف موازی استاندارد است. طی سال‌های اخیر این ابزارها در برخی کشورهای اسلامی مورد استفاده قرار گرفته و به تازگی به بازار سرمایه ایران نیز معرفی شده است که نخستین بار بر روی نفت و فرآورده‌های نفتی و با هدف تأمین مالی پروژه‌های نفتی پیشنهاد گردیده است. مهم‌ترین اشکال قراردادهای سلف موازی استاندارد از لحاظ فقهی عدم امکان حضور در بازار ثانویه است. این نوشتار کوشیده است به روش توصیفی تحلیلی راه‌کارهایی که برای برون رفت از این مشکل ارائه شده است، که عبارتند از: سلف موازی، واگذاری وکالتی، صلح مبیع سلف و ترکیب سلف موازی با حواله، را مورد نقد و بررسی قرار دهد. تحقیق حاضر نشان می‌دهد کلیه راه‌های ارائه شده، قابلیت اجرا در سطح بین المللی را ندارد، اما برای کاربرد داخلی می‌توان از شیوه صلح مبیع سلف و همچنین ترکیب سلف با حواله استفاده کرد.